SAN
  • Home
  • PORTFOLIO
    • PORTRETTEN / PORTRAITS
    • DIEREN / ANIMALS
    • PANORAMA'S
    • STILLEVENS / STILL LIFE
  • PAPER ORCHESTRA
  • cv - exposities
  • INFO
  • Schilderles/coaching/workshops
    • Algemene informatie
    • lestijden en data schilderlessen
    • lespakket
    • kosten schilderlessen
    • materialen schilderlessen
    • werk van leerlingen
    • coaching/ bijscholing
  • Contact
  • Home
  • PORTFOLIO
    • PORTRETTEN / PORTRAITS
    • DIEREN / ANIMALS
    • PANORAMA'S
    • STILLEVENS / STILL LIFE
  • PAPER ORCHESTRA
  • cv - exposities
  • INFO
  • Schilderles/coaching/workshops
    • Algemene informatie
    • lestijden en data schilderlessen
    • lespakket
    • kosten schilderlessen
    • materialen schilderlessen
    • werk van leerlingen
    • coaching/ bijscholing
  • Contact

VROUWENLEVENS | MISOGYNIE | FEMICIDE

Een van de werken van San van Thiel (1953), toont een jonge vrouw, op de rug gezien. Ze kijkt uit over een fictief landschap waarin drieduizend ogen zweven. Ze draagt een hemdje, haar bo­ven­rug is naakt, haar schouders zijn opgetrokken. De ogen kijken haar aan. Haar ar­men zijn voor haar lichaam ge­kruist; ze heeft het koud. Het werk, dat ontstaan is uit een combinatie van fijn­schil­dertechniek en col­lage, stelt de vraag naar de betekenis van de vrouw in de blik van de ander.

Vrouwenlevens vormen het leidend thema in het werk van de kunstenaar. Zij stelt de tegenstelling aan de orde tus­sen de verbeelding van de vrouw – als maagd, madonna, minnares en moeder – en de realiteit van haar leven. Daarbij toont zij de innerlijke strijd van vrouwen om zich staan­de te hou­den in een veeleisende wereld, maar ook het expliciete geweld dat hen wordt aangedaan. De werken zijn te lezen als ensceneringen. Van Thiel plaatst haar personages in een decor, dat iets vertelt over hun geschiedenis. Soms is dit herkenbaar als reële ruimte, vaak is het meer asso­ci­a­tief opge­bouwd uit beeld- en tekstfragmenten. Uit de interactie tussen deze elementen ontvouwt zich een ver­haal, dat schrijnt en beklemt, maar af en toe ook een mogelijkheid tot ontsnapping biedt. De wer­ken be­we­­gen zich tussen realisme en vervreem­ding. Ze tonen ‘gewone’ vrou­wen en het drama van hun le­ven, dat meestal voor de buitenwereld verborgen blijft. 

De schilderijen komen voort uit onderzoek, observatie en spel. De achtergrond van de kunstenaar als gra­fisch vormgever en illustrator en haar opleiding in traditionele schildertechnieken, laten zich her­ken­nen in een voorliefde voor grafische elementen, het vermogen verhaal aan beeld te verbinden en een uiterste beheersing van het ambacht. Ze bouwt haar werelden letterlijk en figuurlijk op uit lagen, tot het punt waarop haar beelden gaan ‘leven’. De impact van deze beelden schuilt niet alleen in wat benoembaar is, maar ook en vooral in wat, voorbij de woorden, er­vaar­baar is.

De schilderijen spelen met het perspectief van de kijker. Steeds legt de kunstenaar hem de vraag voor waar hij staat. Vereert hij de geportretteerde als madonna, is hij het die haar de wond toe­bracht, ervaart hij wat zij voelt? Op het schilderij met de titel ‘Passion’ toont  Van Thiel opnieuw een vrouw, op de rug gezien. Haar rug is naakt, haar huid is teer, aanraakbaar. Ze draagt een doek om haar hoofd, gedra­peerd in een Ingres-achtige plooival, wat haar tot een klassieke schoon­heid maakt. Ze bevindt zich in een land­schap, geschilderd in zachte, dromerige tinten. Aarde en lucht gaan on­ge­merkt in elkaar over. De vrouw is tot borsthoogte begraven. Een steen treft haar zachte rug. Ver­eenzelvigt de kijker zich met de vrouw, of is hij de ander, die liefheeft – of de steen werpt?

De werken van Van Thiel zijn ge­schil­derd als aan­klacht. Ze nodigen uit tot een aandachtige waar­ne­ming en roepen op tot mededogen. Nergens verliezen de personages hun waardigheid. Zij ont­snap­pen aan de stigmatisering die de wereld hen heeft opgelegd en tonen zich mensen van vlees en bloed. De werkelijke madonna in het oeuvre van Van Thiel is niet de heilige die is losgemaakt van het alle­daagse, maar de vrouw die middenin het leven staat en fier haar littekens draagt. Warm en krach­tig heft zij haar hoofd op en kijkt de toekomst in. Een cirkel van rozen vormt haar stralenkrans.
​
© Janet Meester, 2022

​
TERUG naar portfolio/ portretten